Kryminologia to moja pasja
Kryminologia to moja pasja
Nazywam się Kamila Mikulska, pracuję w Biurze Zgodności i Ryzyka w spółce TAURON Obsługa Klienta, gdzie zajmuję się tematyką przestrzegania zgodności z prawem i normami etycznymi w organizacji oraz prowadzeniem szkoleń w tym zakresie. Po pracy poświęcam się również działalności naukowej i akademickiej z dziedziny kryminologii.
Od wielu lat pasjonuje mnie kryminologia i kryminalistyka. Moje hobby pogłębiło się kilka lat temu, kiedy zdecydowałam się napisać rozprawę doktorską z Kryminologii na Wydziale Prawa we Wrocławiu w Katedrze Kryminologii i Nauk o Bezpieczeństwie. Szczególnie interesuje mnie osoba sprawcy przestępstwa, przyczyny jego czynu i warunki społeczne, w jakich go dokonał, ale także antropologia, która jest dziedziną nauki zakładającą istnienie „przestępcy z urodzenia” i wnikliwą analizę badań obserwującą twarze, sylwetki i dłonie aresztantów, która wykazuje fizyczne cechy wspólne łączących kryminalistów. Choć w polskiej regulacji nie występuje definicja seryjnego przestępcy, to na podstawie prowadzonych badań można wykazać, że szczególnie mocno zarysowane łuki brwiowe, kości policzkowe czy brak delikatnych rysów twarzy mogą wpływać na rys charakterologiczny seryjnych przestępców.
Kryminologia jako nauka społeczna fascynuje mnie tak mocno, ponieważ gromadzi całość wiedzy na temat przestępstwa, jako pewnej szczególnej formy zachowania dewiacyjnego, przestępczości jako pewnego zjawiska społecznego, a także osoby sprawcy przestępstwa i jego ofiary, a także instytucji i mechanizmów kontrolnych, jakie tworzą społeczeństwa w celu zapobiegania i zwalczania przestępczości.
Jako doktorantka mam przyjemność prowadzić zajęcia dla studentów, podczas których dyskutujemy na wiele tematów, m.in.: jak dokonać ekonomicznej analizy przestępczości, bądź do czego mogą doprowadzić przestępstwa z użyciem przemocy. Studenci chętnie czerpią wiedzę na ten temat, a ja dzięki nim dostrzegam nowe wątki i wysuwam kolejne wnioski, w tak zgłębionej dziedzinie.
Obecnie koncentruję się na fenomenologii wykluczeń społecznych. Za tym terminem kryje się nauka, która nie jest niczym nowym, od czasu, kiedy ludzie uświadomili sobie, że bycie razem nie jest ani naturalnie trwającym, ani łatwym do przywrócenia stanem rzeczy. Być może potrzebujemy się nawzajem, żeby przetrwać i czuć się dobrze, ale to nie wystarczy, aby osiągnąć ideał harmonijnej i doskonale inkluzywnej wspólnoty, która wszystkich przyjmuje i ani świadomie, ani też nieświadomie nikogo przy tym nie wyklucza.
Wizja społeczeństwa składającego się z mniej lub bardziej ekskluzywnych grup, które zamykają się przed innymi w celu utrwalenia własnej tożsamości i zachowania uprzywilejowanego dostępu do tego, co uznaje się za wartościowe, wydaje się bardziej realistyczna. W takim społeczeństwie wykluczenie jest nieuchronne i nieuniknione, co nie znaczy, że dla wykluczonych nie ma żadnej nadziei. Pisząc rozprawę doktorską i robiąc badania cały czas szukam rozwiązań jak zminimalizować wykluczenia. Być może nie znajdę złotego środka w przyszłości, ale chętnie podzielę się moimi doświadczeniami.
Kamila Mikulska
Czytaj MegaMocne historie o pracownikach Grupy TAURON w każdą środę w Dzienniku Zachodnim, Nowej Trybunie Opolskiej, Gazecie Wrocławskiej, Gazecie Krakowskiej oraz w Tauronecie: E-prenumerata wybranych regionalnych gazet (sharepoint.com).